Üniversite dönemini tamamlamış biri olarak geçtiğimiz Eylül ayında öğrenci arkadaşlarımızın ödediği tavan asgari ücrettin dahi fazlasına kaçan harç ücretlerinden sonra bu konuya daha fazla duyarsız kalamadım.
An itibariyle Türkiye’de 97 si devlet 44 ü vakıf olmak üzere 141 adet üniversite mevcut. Rakamlarda sürçü lisan etmiş olabiliriz. Yanılmamız normal çünkü memleketimin her köşesine harıl harıl üniversite inşa ediyor sağ olsun devletimiz. Lafını esirgemeyen spor yazarımız sevgili Bilgin Gökberk ağabeyimizin söylediği üzere dünyada en çok inşaat diken ülkelerdeniz. Boş durmayalım araya üniversite serpiştirelim diyoruz olan Türk gencine oluyor.
Her üniversitelinin işsizliği tattığı güzel memleketimiz de ortalama bir eve çıkmanın maliyeti 450 -600 TL arasında ha bir de ikinci öğretimsen ödüyorsan en az 500 TL tadından yenmez. Üniversite harçları için harç değil haraç desek yeri var. Özel üniversiteleri, Vakıf Üniversitelerini katmıyorum orada zaten okumak maddi bir sorun değil maddi bir ayrıcalıktır.
Barınma sorunu başlı başına bir fiyasko devlet yurtları ihtiyacı karşılayamıyor. Özel yurtlar haddinden fazla para istiyor. Güvenlik, konfor ve kalite bizden para sizden diyorlar. Eve çıkmak ise en büyük öğrenci sorunsallarındandır. Uyumlu arkadaşların olmalı veya iyi kötü arkadaşların olmalı çünkü tek başına çıkıyorsan ne ala muallâ. Tamam, arkadaşlar mevcut şöyle rutubetsiz, ferah bir ev bulmak gerek para mühim değil zaten emlakçi veya evsahibi 3 e 4 e bölüyor siz bölmeden hesabı. Evet, bir rutubetten mantar çıkan izbe bir eve sağlam cukka istiyorlarsa o zaman seyredin kara komediyi. Bkz. Kemal Sunal “Kiracı” filmini izlerseniz acı acı gülersiniz. Ev tutsanız, harç ödeseniz bitti mi bitmedi makarna- yumurta, 3 köfteli yarım ekmek, 3 çeşit yemek cepte metelik kurşun demek gibi leziz menü seçenekleri sizleri bekliyor. Ve yollar: yollar mı yıllar mı denizler mi engel, engel bilet parası ağa şehir dışı 15 TL şehiriçin de gezmek paha biçilemez, harbi den biçilemez.
Üniversiteli eğlenmeli de her hafta sinema mı gsm operatörlerinin kampanyaları işi kurtarıyor gibi gözüküyor. Bu mali şartlar altında; tiyatro, dans, sportif etkinliklere gidebiliyorsanız her şeye rağmen sosyalliğinizi avuçlar patlayana dek alkışlamak gerekir.
Zaten bir yerde Öğrenci veya Asker ağalar varsa flüoresan lamba gibi yanıyorlar. Bunu gören yerli esnaf durur mu vuruyor gözüne yağlı kazığın.
Birkaç yıl evvel sevgili Kadir kardeşim” Zengin de olsa Öğrenci öğrencidir cebinde parası biter.” demişti sanırım Türkiye de öğrenci gerçeğini gözlemlersek sonuna kadar haklı…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder